Мен сені ұнатамын дегенменен,
Басқадан көрмегенді сенен көрем.
Өз обалың өзіңе, өзіңнен көр,
Бір күні ғайып болсам егерде мен.
Мен сені ұнатамын дегенменен,
Сен биікте жүрсін деп төмендегем.
Кім екен мені өзіңе дуалаған,
О, тоба, мен неғылған өлермен ем!
Дегеніңнің бәрін де жасап жүріп,
Көрсетпеймін зәредей асау қылық.
Сенің ғана ырқыңа бас алдырып,
Бұға берем, не деген жасандылық?!
Мен сені ұнатамын дегенменен,
Сен биікте жүрсін деп төмендегем.
Кім екен мені өзіңе дуалаған,
О, тоба, мен неғылған өлермен ем!
Мен сені ұнатамын, бірақ, бірақ,
Мейіріміңді қайтейін жылап сұрап.
Ұнатамын дегенім — жасандылық,
Саған деген жүрегім құрақ-құрақ.
Мен сені ұнатамын дегенменен,
Сен биікте жүрсін деп төмендегем.
Кім екен мені өзіңе дуалаған,
О, тоба, мен неғылған өлермен ем!
Сөзі: Мұқағали Мақатаев
Әні: М. Жүнісов
Орындаушы:
