Мен қазақпын мың өліп, мың тірілген,
Жөргегімде таныстым мұң тілімен.
Жылағанда жүрегім күн тұтылып,
Қуанғанда күлкімнен түн түрілген.
Руым көп солардың аттарындай,
Мінезім бар таулардың қатпарындай.
Жырым бар бабалар хаттарындай,
Әжімім бар бейнеттің таптарындай.
Қашан қазақ атандым мен азандап,
Әлі күнге білмейсің ей адамзат.
Адамзат есіміңді береді,
Бара жатсын құлпы тасты жұтаған кей адамзат.
Қайырмасы:
Бұл кім десең, мен қазақпын,
мың өліп, мың тірілген,
көк байрақ, туым бар, елім бар, жерім бар.
Мен қазақпын мың өліп, мың тірілген жөргегімде таныстым мұң тілімен
Жылағанда жүрегім күн тұтылып Қуанғанда күлкімнен түн түрілген
Мен қазақпын қырғыз болып туысқанмын бірге тартқан тарланның құйысқанмын
Арамызда қара көз бір қыз бәлкім, бөліп берген егізге уыс нанның
Мен қазақ бір биік елеспін мен еуропада, азияда емеспін
Мен аралықпын жетінші материктей тіл байрақ барша адаммен теңестім мен
Мен қазақпын байтақ елім қайта тудым өмірге қайта келдім
Мен мың да бір тірілдім мәңгі өлмеске айта бергім келеді айта бергім!
Қайырмасы:
Сөзі: Жұбан Молдағалиев
Әні:
Орындаушы:
