Өлең айтқым келмейді ерінгеннен,
Бойым байсал тартады керілгеннен.
Көтеріңкі көңілім тарта бастар,
Қалқатайдың аулы көрінгеннен.
Мұқидаш-ай-хай,
Кеттің-ау, қалқа, ой, дүние-ай.
Анадайдан көрінген сенің көшің,
Қошқар мүйіз қолыңда білтегешің.
Кішкентайдан бірге өскен, қалқатайым,
Сеніменен өткізген айлы кешім.
Мұқидаш-ай-хай,
Сүйгенім, сәулем, ой, дүние-ай.
Айналайын қарағым көлбегейлім,
Салушы едің шығарып көлге дейін,
Мал бердім деп бір жаман алып кетті,
Қоспаған соң құдайым мен не дейін.
Мұқидаш-ай-хай,
Сүйгенім, сәулем, ой, дүние-ай.
Сөзі: Нұржан Наушабайұлы (1859-1919)
Әні:
Орындаушы:
