Өткіздім қилы өмірдің бәрін бастан,
Елім де, жерім де көп бауыр басқан.
Дариға-ай, туған жерді ойлағанда,
Жас шығар жастық болған қара тастан.
Түсесің еске,
Түсесің еске,
Ерте ме, кеш пе,
Жейдемді желмен жуған жер.
Ерте ме, кеш пе,
Жетемін саған, туған жер.
Сағындым. Сағындым-ау, қайран елім,
Қанатын кең дүнияға жайған елім.
Өмірге қайта келіп, қайтып барсам,
Бағыңда бұлбұлың боп сайрар едім.
Түсесің еске,
Түсесің еске,
Ерте ме, кеш пе,
Жейдемді желмен жуған жер.
Ерте ме, кеш пе,
Жетемін саған, туған жер.
Бір уыс қалтамда жүр топырағың,
Армысың, аманбысың, Отырарым?
Кетпейді көкейімнен бала күнгі,
Көктемде гүл жамылған атырабың.
Түсесің еске,
Түсесің еске,
Ерте ме, кеш пе,
Жейдемді желмен жуған жер.
Ерте ме, кеш пе,
Жетемін саған, туған жер.
Өкінбен өткен өмір бұрқағына,
Сенемін тағдырымның нұр таңына.
Жұлдыздай сәуле шашқан ғарыштағы,
Сенемін келер күнге, ұрпағыма.
Түсесің еске,
Түсесің еске,
Ерте ме, кеш пе,
Жейдемді желмен жуған жер.
Ерте ме, кеш пе,
Жетемін саған, туған жер.
Сөзі: Шона Смаханұлы
Әні: Мыңжасар Маңғытаев
Орындаушы:
