Жасымнан көп салдырдым қаршығаны,
Аққан тер маңдайымнан тамшылады.
Ныспымыз Қанапия болғаннан соң,
Жиылып өңшең қашқын жамшылады.
Жасымнан қарсы болдым ханзадаға,
Жүйрік ат жараспай ма бозбалаға.
Баласы Басығара Қанапия,
Жем болдым ала қыстай қандалаға.
Сөзі: Қанапия Басығараұлы (1840-1917)
Әні:
Орындаушы:
