Ей, Нұржан, қаламыңды қолыңа алшы,
Тоттанып бүршік басқан көңілді аршы.
Елу үш жасқа келдің кәрі тарлан,
Қыймылда қалған жоқ па бірер тамшы.
Тозаңы ат арбаның түтіндейді,
Жүйріктей шабатұғын тимей қамшы.
Құнан жоқ бәйге әперер тайдан озып,
Сен-дағы алды-артыңды қарасаңшы.
Әр түрлі тілек-мақсат бір болған соң,
Көңілде сайран етер хал болған соң.
Саудасын жігіттіктің босқа өткізбе,
Күркілдеп отырарсың шал болған соң.
Сөйлеп қал қызыл тілім шал боларсың,
Қу томар отқа жаққан тал боларсың.
Қартайып жасың жетіп келген шақта,
Артыңа бір қарауға зар боларсың.
Сөзі: Нұржан Наушабайұлы (1859-1919)
Әні:
Орындаушы:
