Қорқыт бабамыздан қалған,
Қобыз — өкініш пен арман.
Тыңдасаң, сыр айтады,
Өкініп мұң айтады.
Оғыз — ұрпақтары тірі,
Қобыз заманының үні.
Бозінген боздағаны,
Жүректі қозғағаны.
Қорқыт, әруағы қозған,
Қобыз, қиялынан озған.
Шежіре шер артады.
Өнердің алды аспаны.
Қобыз — дүниенің шегі,
Қорқыт — тәңірімнің тегі.
Мәртігін мақұлдатқан,
Өлместің отын жаққан.
Сөзі: Оңталап Нұрмаханов
Әні: Рамазан Тайманов
Орындаушы:
Видеоға сілтеме:https://www.youtube.com/watch?v=7bPYAG2UpEc