Ақ тұйғын көлден қарсы-ай қаз іледі, а-ау,
Жиылып қыз-бозбала бір жүреді, а-ау, әрине күн.
Жігіттер осындайда-ай ойна да күл,
Ұлғайып, үйде отырар кез келеді, а-ау, әрине күн.
Болады көк жетілсе-ай шалғын төсек, а-ау,
Өтірік болар ма екен-ай бұлай десек, а-ау, әрине күн.
Жастықтың әсерінде-ай не болмайды, а-ау,
Айтқаным болмаса менің-ай, сірә, өсек, а-ау, әрине күн.
Сөзі: Жаяу Мұса Байжанұлы (1835-1929)
Әні:
Орындаушы:
