Неге ақ бұлттар бізден биік, жұлдыздар да жарық тым,
Неге құрақ тербеледі жағасында бұлақтың.
Неге аққулар мұхитты емес, айдын көлді сүйеді,
Неге, неге өзгені емес, жалғыз сені ұнаттым.
Тілсіз гүлдер құлпырады, неге сонша көрікті.
Құмыр бұлбұл құмырлана соларға ықлас бөліпті.
Бұлбұлым боп талмай сайрап тербемедің, әйтсе де,
Не сиқырмен есімді алдың, көңіл сен деп желікті.
Неге Ана-жер шаттанады күн шуағын төккенде,
Неге ақ қайың ынтығады, зарығады көктемге.
Ақ қайыңдай күттім аңсап, көктемім боп келмедің,
Албырт шақтар, от сезімдер оралмасқа кеткен бе?!
Сөзі: Тұрсынай Оразбаева
Әні: Әшірхан Телғозиев
Орындаушы:
